Auto te water
28 maart 2010
DELFZIJL - Een 24-jarige bestuurder is aan het einde van de middag met zijn auto vast komen te zitten op het strand bij Delfzijl. Hij had zijn auto op het strand gezet, om een foto van de auto te kunnen maken. Waar de bestuurder echter geen rekening mee had gehouden was dat het natte zand het gewicht van de auto niet dragen kon. De auto zakte tot aan de bumpers in het zand. De 24-jarige bestuurder heeft met alle macht geprobeerd de auto los te krijgen, maar het mocht niet meer baten. De auto stond te dicht bij de waterkant en werd door de opkomende vloed overspoeld. De auto is total-loss verklaard. De 24-jarige bestuurder is door een vriend naar huis gebracht.
---------------------------------------------------------------------------------
Oh mijn g*d....Bovenstaand had bijna een echt krantenartikel kunnen zijn. Ik ben werkelijk het grootste rund wat er bestaat. Een gigantische sukkel. Een idioot. Mongool. Malloot....Aaqrrgghhh!!!!
Het zit zo:
Het was hier in prinvincie Grunn prachtig weer vandaag, dus ik besloot met een kameraad een toertochtje te maken. Hij in zijn Nissan Sunny, en ik natuurlijk in Die-Andere. Het doel: Naar Delfzijl rijden, zonder gebruik te maken van de provinciale wegen of N-wegen. We hebben dus alles binnendoor gereden. Over leuke plattenlandsweggetjes, mooie oude dorpskernen. Prachtig leuk toertochtje.
Uiteindelijk kwamen we na 2 uur en 70 kilometer bij Delzijl aan. De auto's bij de zee gezet en eens even lekker uitwaaien.
De dorpel begint nu toch wat te roesten...
Enfin, nadat we effe een lekkere frisse neus hadden gehaald reden we het weggetje waar we aan stonden af. Dat weggetje werd aan het einde een soort doodlopende dijk. We stonden op een hoge heuvel, met links van mij de zee. De heuvel is voor driekwart geasfalteerd: het laatste kwart is een zandstrandje.
Deze foto is vanaf het strandje. Een behoorlijke stijle heuvel
Ik besluit langzaam het dijkje naar beneden te rollen. Het zandstrandje zag er vrij stevig uit, dus ik dacht: "daar kan ik de auto mooi keren, en gelijk een leuke foto maken van Die-Andere aan de waterkant".
Ik rol dus (met mijn achterlijke stomme kop!!!) het strandje op. Niets aan het handje, dat hield de auto prima. Ik rol iets verder naar voren, tot haast aan de waterkant.
En toen...
*plop*
Oh sh*t. Ik voel de auto een enorm eind de grond in zakken. Ik stap uit, kijk naar het voorwiel en denk nog: "mwaa, valt mee". Mijn kameraad lachen. Ik lachen. We zijn beide melig. Nou, tijd om Die-Andere maar weer 't strandje af te rijden.
Maar...Die zit harstikke vast. Gaat niet voor of achteruit. Terwijl mijn kameraad de handen uit de mouwen steekt en linksvoor bij het spatbord meehelpt de auto los te wrikken, zit ik in de auto met het gas en de koppeling te spelen. We krijgen de auto in een zwaaiende beweging (vooruit, achteruit, vooruit, achteruit).
Maar...Waar we niet bij stil hadden gestaan was het rechtervoorwiel. Waar niemand bij stond te sjorren. En die zich met iedere keer gas geven steeds dieper ingroef en steeds verder wegzakte in het mulle zand.
Uh-oh...Die-Andere stond tot aan de bumpers in het zand.
"Eeh, stonden jouw achterwielen net ook al zo dicht bij het water?" Nee! Sh*t. Het wordt vloed. Het strandje waar de auto nu opstaat staat bij vloed half onder water. En ik sta aan de waterkant. Bij eb. Dat blijft niet lang meer droog.
Mijn kameraad had er wel schik in. Ik begon behoorlijk panisch te worden. We hebben de matten uit de auto gehaald, onder de voorwielen gelegd, planken eronder geschoven, en terwijl mijn kameraad aan het spatbord vóór stond te wiegen, deed ik dat in de auto met het gas en koppeling. Maar voor iedere vier centimeter die we vooruit kwamen, zakte de auto drie terug, en vijf dieper het zand in. Tot op gegeven moment de dorpels op het zand lagen.
Ik begon 'm behoorlijk te knijpen. Het water kwam snel op, en de achterkant van de auto stond er ongeveer 10 centimeter vandaan.
Toen kwam er een auto van de douane de dijk op rijden. Wij rennen de heuvel omhoog en vragen om hulp. Er zaten twee douane beambten in. Ze zagen het niet erg zitten om mee te helpen met duwen. In plaats daarvan hadden ze de politie al gebeld en waren ze aan het proberen of ze een tractor konden regelen. "Maar dat kan nog wel even duren hoor!"
Inmiddels kruipt de zee steeds dichter naar mijn auto toe. Ik word nu écht bang...
Mijn kameraad heeft er nog steeds de grootste lol in, maarja: het is zijn auto niet.
Wij rennen de heuvel weer af en beginnen verder te prutsen met de automatten en de voorkant van Die-Andere uit te graven.
Een derde auto verschijn ten tonele. Een jonge kerel die net uit het werk komt. Hij biedt (godzijdank) zijn hulp aan. Op dat moment komen ook de twee douanebeambten het dijkje afgelopen en bieden aan te helpen.
Nouja, ééntje dan. De ander staat er in het begin wat afkeurend bij te kijken en zegt: "nooouuuuu...dat water hè. Dat gaat nog wel zo'n 30 centimeter stijgen. Tsja, die achterkant van je autootje staat dan wel onder water. Misschien dat 't neusje net droog blijft. Nouja, we hebben de politie al gebeld en die komen zo. Want tsja...Als dat water over je auto spoelt geeft dat natuurlijk een rotzooitje hè. Is niet goed voor het milieu en daar krijg je een boete voor."
Dat het water 30 centimeter zou stijgen herhaalde hij wel drie keer. "Ja meneer. Bedankt voor de informatie meneer. Maar op dit moment kan ik daar niet zoveel mee", zeg ik terwijl ik de voorwielen sta uit te graven.
Uiteindelijk helpt de norse douanebeambte gelukkig(!!) ook mee, door met planken aan te komen en die onder de voorwielen te schuiven.
Nou, de jongen die net uit z'n werk kwam achter de auto samen met een douanebeambte om te duwen, mijn kameraad het spatbord linksvoor, en ik in de auto. En met z'n allen wiegen. Naar voren, naar achteren, naar voren naar achteren.
Centimeter voor centimeter komt hij naar voren. Totdat het einde van de automatten bereikt is. Dan loopt hij weer vast en moet het proces van wielen uitgraven, matten en planken onder de wielen en weer heen en weer wiegen weer overnieuw beginnen.
Na dit een keer of zes herhaald te hebben komen we in de buurt van het asfalt en beginnen de voorwielen weer voorzichtig wat grip te vinden. Een harde dot gas erbij, en ineens vreten de banden zich piepend vast in het asfalt en scheurt Die-Andere de heuvel omhoog.
Geen moment te vroeg, wat niet veel later is de plek waar hij stond volledig overspoeld.
(De redders in hoge nood...)
De auto vol zand.
Morgen de auto maar wassen. Er zit nu overal zout zand, en dat kan lang niet goed wezen. Ook trilt hij nu behoorlijk. Geen idee waar dat van komen kan. Ik ben bang dat er een hapje rubber uit de voorband is gevreten toen hij met gierende banden de heuvel opreed, nadat hij ineens onverwacht grip kreeg.
Maar gelukkig de auto niet kwijt. Ik kneep 'm gigantisch! Ik ben echt een stomme zak...Bah
