Gisteren, zaterdag 28/01/12 dus, was het hengstenkeuring. Dus waren we al een paar dagen bezig onze cartouche aan het klaarstomen. Het beestje gewassen, manen en staart stof en strovrij gemaakt. Alles op en aan en we waren en klaar voor.
Zaterdag ochtend vroeg in de morgen komt Lars, een goede vriend van me en eveneens shetlandliefhebber, ons halen met de van. In de van stond Davinci, een driekleurig hengstje van Lars zijn stal. Vol moed en volledig in het wit gekleed (zo gaat dat op een keuring) traden we aan in Oud-Heverlee. Hij had nr 14 van de eerste reeks en wij nr 31 van de 2de reeks.
Davinci werd in de ring gevraagd. Iedereen was vol lof Lars en Charlotte, men vriendin, met Davinci naar de jury ging. De jury was na het openen van zijn mond minder enthousiast. Hij heeft een lichte overbeet en werd dus uitgesteld tot volgend jaar. Dan mag Davinci het nog een keer proberen. Faalmoment 1. Faalmoment 2, hoe kan je het al raden, was toen wij met Cartouche de ring in gingen. Controle van de bouw, staat, manen, tanden,enz. was allemaal goed. En dan moesten we een ronde stappen een een ronde draven rond de piste. Na de eerste ronde gestapt te hebben keek de jury maar raar naar me en zei dat ik nog maar eens moest stappen want ze hadden niets gezien. Ik, als leek, begreep er niets van en zonder verder enige uitleg te verkrijgen stapte ik nog een rondje. Eenmaal terug bij de jury aangekomen deden ze teken dat ik en Cartouche ons toertje konden draven. Weer een rondje verder zei de voorzitter van de jury dat ze niets konder waarnemen van Cartouche zijn gangen omdat hij te zenuwachtig was
. WTF elk Shetterhengste was daar zenuwachtig. Er was voor ons eentje dat meer stond te steigeren en te bokken en was op één slag goedgekeurd. Al had die natuurlijk wel de stalnaam van de voorzitter hé 
. In ieder gevak is Cartouche ook uitgesteld tot volgend jaar. Daarom dus faalmoment 2.Om dan dit frustratietopic compleet te maken ging ik normaal vandaag een AX halen voor onderdelen. Toen ik aankwam aan het huis van de verkoper zag ik tijdens het parkeren al een glimp van de ax
. Toen ik de oprit opging begroete een man me vriendelijk. Maar ik keek al niet meer zo vriendelijk. Er was me een witte AX type 2 5 deurs van 93 beloofd met beetje roest aan de wielkasten. Hier ging het om een mosgroene ax van 89 (type 1 dus) 5 deurs met enkel geen roest aan de wielkassen, een kapotte voorruit, helemaal rot aan de bodem, geen enkel plaatdeel nog netjes, beide bumpers gescheurd, vuil en smerig interieur en een 1.0tje met carb waarvan de koppakking meer dan overleden was. In 0.3 milliseconden zat ik terug in de wagen richting Ramsdonk.Ik heb zo het gevoel dat ik dit weekend niets, maar dan ook niets bereikt heb, enkel centjes opgedaan aan benzine en witte kledij
toen er dus nog geen duwtjes en stompjes mee waren gegeven in het antwerps stadsverkeer. Ik haat verkopers dat liegen, had hij eerlijk geweest had ik daar nooit gestaan, eigenlijk heb ik spijt dat ik geen fotos genomen had, dan konden jullie zien hoe een ax er niet hoort uit te zien.
