Michel heeft afgelopen donderdag tijdens een wandeltocht in de bergen bij Les Confins (Haute Savoie) een ongeluk gehad tijden een rust moment gleed Michel onderuit en er viel een groot rotsblok achterhem aan die op zijn linkeronderarm en hand terecht is gekomen en daar flink wat schade heeft aangericht, onderarm gebroken, midenhandsbeente gebroken, gewricht van de middelvinger verbrijzeld en de drie vingers zijn gebroken.
Hij licht momenteel in een specialistische kliniek in Thonon les Bains ongeveer 80km van de plaats waar we kamperen.
De vooruitzichten zijn dat we mogelijk volgend weekend richting huis kunnen komen, dus Michel ligt nog minimaal een week in het ziekenhuis.
(Aldus Henk Bats)
Michel aka MBa@NL heeft een ongelukje gehad.
Moderator: webmasters
-
Rock's
- AX super weirdo
- Posts: 4586
- Joined: SatJun14, 2003 5:09:57 PM
- Location: Nieuwerkerk a/d Eikel
- Contact:
Michel aka MBa@NL heeft een ongelukje gehad.
Last edited by Rock's on MonAug17, 2009 7:24:32 AM, edited 3 times in total.
TA..tata..TA..tata..Tah..tadaaaaaaaaaaaaah
-
Mastenhose
- profiel verwijderd
- Posts: 5910
- Joined: SunApr15, 2007 8:17:09 PM
- Location: Den Hoorn (ZH)
een ongelukje zit in een klein hoekje,
maar van dat rotsblok is bizar, ik dacht dat dat alleen in tekenfilms kon gebeuren
.
in je handen zitten erg veel zenuwen en gewrichten, en voor Michel zijn handen erg belangrijk aangezien hij nogal wat af knutselt.
Sterkte toegewenst Michel ! en ik hoop op een goed herstel !
maar van dat rotsblok is bizar, ik dacht dat dat alleen in tekenfilms kon gebeuren
.in je handen zitten erg veel zenuwen en gewrichten, en voor Michel zijn handen erg belangrijk aangezien hij nogal wat af knutselt.
Sterkte toegewenst Michel ! en ik hoop op een goed herstel !
Spreken is goud, Ductape is zilver.
Jeetje, dat is een sterk gevalletje pech 
Ik duim mee dat het allemaal voorspoedig en zonder nare gevolgen geneest en michel weer snel van zn ax kan genieten!
Ik duim mee dat het allemaal voorspoedig en zonder nare gevolgen geneest en michel weer snel van zn ax kan genieten!
=Ceristmo wrote:Zonder Ph.1 geen 2 en 3....De Ph.1 is de moeder aller AX'en. De geboorte. De start. Het begin. En helemaal het einde. De Alfa en de Omega. Je kunt een Ph.2 niet waarderen zonder de Ph.1 een warm hart toe te dragen.
Op de zevende dag rustte God niet. Toen schetste Hij het ontwerp voor de Ph.1 AX (GT).
-
MBa@NL
- Archivaris
- Posts: 5045
- Joined: TueDec13, 2005 12:03:15 AM
- Location: Nieuwerkerk a/d IJssel
- Contact:
Allereerst Aad bedankt voor het plaatsen van het verhaal en mijn telefoonnummer, daardoor al een hoop leuke reacties ontvangen. 
Het is toch fijn om te weten dat er zoveel mensen met je meeleven. Ook niet te vergeten, iedereen bedankt die ook een SMS heeft gestuurd. Volgens mij heb ik alles ook beantwoord en bedankt maar als dat niet zo is bij deze! Ook iedereen bedankt voor de reacties in dit topic!
Donderdag 6 augustus begon eigenlijk weer als een gewone normale vakantie dag maar eindigde zoals je bovenaan hebt kunnen lezen toch iets anders als dat de planning was.
tijdens een wandelingetje in Les Confins vlakbij La Clusaz kwamen we op een gegeven ogenblik zo'n beetje aan het einde van de wereld. Een mooi moment om even te gaan zitten en te rusten en te genieten van het uitzicht.
Want zeg nou zelf als dit je uitzicht is dan ga je er toch ook even voor zitten:
Niet veel seconden nadat ik ging zitten schoof de grond (door berg water) zachtjes onder me weg en gleed van de steen waar ik op zat. Na een keer of drie gestuiterd te zijn kwam ik stil te zitten en nog binnen een seconde kwam de steen waar ik zojuist op had gezeten ook achter me aan en vond het dus nodig om precies neer te komen waar mijn linker hand al lag. Gelukkig gleed de steen (zal toch een blok van minimaal 100 kilo geweest moeten zijn als het niet meer was) kennelijk verder want ik kon zonder "moeite" me hand terug krijgen. Hierop ben ik een eind naar beneden gelopen waar mijn moeder stond en heeft me voorzien van een paar papieren zakdoekjes. Mijn vader zat iets hoger in de bergen maar is ook direct na mijn noodkreet naar beneden gekomen en heeft nog een linnen zakdoek gegeven en met die doekjes om me hand en ondertussen met de wetenschap dat ik echt botten in me handen heb en dat die van mijn middelvinger en ringvinger gebroken waren ben ik zo snel mogelijk naar beneden gelopen naar een hokje waar ze mini quads verhuren voor op een klein baantje. Hier heb ik even niet gekeken naar de lengte van de wachtrij en heb gelijk gevraagd om een ambulance te bellen. Mijn geluk was dat er op dat moment een Engelse vrouw aanwezig was die zeer goed Frans kon spreken en me dus goed kon helpen om het te vertalen voor de eigenaar van die quadsverhuur. Door diezelfde vrouw ben ik even op een bank gezet en heeft een fles water geregeld voor me. Ondertussen was de ambulance gebeld en kwam er aan en het zou een 5 â 10 minuten duren (nou op zo'n moment lijken die minuten wel uren...). Iets later kwamen ook mijn ouders beneden en iets daarna kwam de ambulance aangereden met sirenes, hier ben ik gauw naartoe gelopen, ingestapt en kon op het bed gaan liggen.
In deze ambulance ben ik door twee brandweermannen (Sapeur Pompier) verzorgt en hebben geprobeerd de wonden een beetje schoon te maken en zo ben ik eerst bij een huisartsenpost in La Clusaz beland voor een heftige pijnstiller. Ondanks de pijn ga je dan toch om je heen kijken en zie je ineens iets wat je wel héél erg bekend voor komt. Jawel een echte onvervalste armsteun die ook in de goedkopere AX'en zit. Ik lag dus in een Citroën en wat betreft de grootte kon dat allen maar een Jumper zijn. zoals je ziet op de foto een echte Jumper en wel een Jumper 4x4 Dangel.
Na de huisartsenpost ben ik doorgebracht naar het ziekenhuis in Annecy waar ze me een infuus hebben gegeven met weer eenpijnstiller en ik vermoed een antibiotica. Niet veel later (al leken het uren) ben ik een röntgenfoto kamer in gebracht om foto's te maken. Hier kwam niet alleen uit naar voren dat me ring- en middelvinger gebroken waren maar ook me wijsvinger en het grote bot in me arm. In Annecy vroegen ze ook naar dingen als wanneer je het laatst gegeten en gedronken hebt. Ik vertelde dus dat ik bijna 2 liter water had gedronken na het ongeluk en ze keek ineens iets minder vrolijk "it's a shame" zei ze nog. Gevraagd waarom dan en het is dus zo dat voor een operatie je maag leeg moet zijn in verband met overgeven (op zich logisch maar we dachten er goed aan te doen). Nadat de foto's bekeken waren ben ik naar de gipskamer gebracht en hebben ze onder me arm gips aangebracht zodat deze nergens meer heen kon en is het ingepakt met verband zodat ik op transport kon naar Thonon-Les-Bains. In Annecy hebben ze niemand die handen restaureert.
Vanuit het ziekenhuis ben ik nu in een ander Frans busje (een Renault Traffic) gehesen en een 80km mogen mee hobbelen naar Thonon-Les-Bains. Hier kwamen we rond een uur of 8 's avonds aan. Was dus nu een uur of 6,5 na dat het gebeurt is, tussen 13:38 en 13:40 moet het gebeurt zijn aldus de laatste foto van mij van die dag die secondes ervoor gemaakt is.
Clinique Lamartine in Thonon-Les-Bains waar ik momenteel lig:
In het ziekenhuis ben ik direct naar kamer 106 gebracht om eerst maar eens de met bloed doordrenkte kleding uit te doen en een beetje te wassen. Hierna heb ik zo'n ziekenhuis pyjama ding aangekregen en nog wat infusen om te wachten op een dokter voor het verder verloop. Rond een uur of 10 zijn mijn ouders weer vertrokken met het idee dat de operatie de volgende morgen zou plaatsvinden.
Tussen een uur of 11 â 12 's avonds moet het nog geweest zijn dat er een zuster in gebrekkig Engels zei dat ik met een half uur gehaald zou worden voor de operatie. Het eerste wat ik dacht was "hoe eerder hoe beter". En jawel een half uur later kwamen ze me halen en werd ik naar een ruimte geleid waar een anesthesist met een zeer vervelend stroom naaldjes begon te graven in mijn arm om mijn zenuwen eerst weer op te wekken en later met een verdoving gelijk in slaap te krijgen. Nog geprobeerd te vragen of m'n ouders gebeld konden worden maar ik kreeg alleen te horen "You speak very good English but I don't understand you". Nadat m'n arm onder narcose was gebracht ben ik de operatie zaal ingebracht en zijn ze begonnen met het schoonmaken van mijn arm. Heel gek idee als je ziet dat je arm wordt schoongemaakt en je voelt niks. Tijdens de operatie heb ik het meeste van de tijd geslapen maar ik kon al niks zien door een doek wat er voor hing tijdens de operatie.
Om tien voor twee zag ik een klok en dat was ook de tijd dat ik de operatiezaal weer uitgereden werd, nadat de anestesist even wat papierwerk had gedaan ben ik naar mijn kamer gebracht en kon ik eindelijk gaan slapen.
's Ochtends een "petit pain" gekregen met boter en aalbessenjam. Deze ging er gelukkig goed in.
Nu een 3 dagen verder is de pijn nog niet veel minder geworden want ik lig 's nachts veel wakker en bel dan voor een nieuwe pijnstiller. Overdags gaat het het gelukkig wel redelijk en voelt het alsof mijn arm "slaapt".
Overdags heb ik gelukkig ook veel steun aan mijn ouders die gemiddeld toch een 6 uur hier aanwezig zijn.
Het eten is gelukkig erg lekker al zit er af en toe wel iets bij wat iets minder is, ik ben bijvoorbeeld geen liefhebber van Franse kaas en die zit er 's middags steeds bij.
Het vooruitzicht is dat ik het eind van aankomende week naar Nederland kom en gelijk een Nederlands ziekenhuis inga voor een tweede operatie.
Zo... heel verhaal geworden als ik het zo zelf terug lees en dat met alleen een rechterhand. Nu merk je ook pas dat met de meest simpele dingen je ook een linker hand nodig hebt ondanks dat ik rechts ben.
Het is toch fijn om te weten dat er zoveel mensen met je meeleven. Ook niet te vergeten, iedereen bedankt die ook een SMS heeft gestuurd. Volgens mij heb ik alles ook beantwoord en bedankt maar als dat niet zo is bij deze! Ook iedereen bedankt voor de reacties in dit topic!Donderdag 6 augustus begon eigenlijk weer als een gewone normale vakantie dag maar eindigde zoals je bovenaan hebt kunnen lezen toch iets anders als dat de planning was.
tijdens een wandelingetje in Les Confins vlakbij La Clusaz kwamen we op een gegeven ogenblik zo'n beetje aan het einde van de wereld. Een mooi moment om even te gaan zitten en te rusten en te genieten van het uitzicht.
Want zeg nou zelf als dit je uitzicht is dan ga je er toch ook even voor zitten:
Niet veel seconden nadat ik ging zitten schoof de grond (door berg water) zachtjes onder me weg en gleed van de steen waar ik op zat. Na een keer of drie gestuiterd te zijn kwam ik stil te zitten en nog binnen een seconde kwam de steen waar ik zojuist op had gezeten ook achter me aan en vond het dus nodig om precies neer te komen waar mijn linker hand al lag. Gelukkig gleed de steen (zal toch een blok van minimaal 100 kilo geweest moeten zijn als het niet meer was) kennelijk verder want ik kon zonder "moeite" me hand terug krijgen. Hierop ben ik een eind naar beneden gelopen waar mijn moeder stond en heeft me voorzien van een paar papieren zakdoekjes. Mijn vader zat iets hoger in de bergen maar is ook direct na mijn noodkreet naar beneden gekomen en heeft nog een linnen zakdoek gegeven en met die doekjes om me hand en ondertussen met de wetenschap dat ik echt botten in me handen heb en dat die van mijn middelvinger en ringvinger gebroken waren ben ik zo snel mogelijk naar beneden gelopen naar een hokje waar ze mini quads verhuren voor op een klein baantje. Hier heb ik even niet gekeken naar de lengte van de wachtrij en heb gelijk gevraagd om een ambulance te bellen. Mijn geluk was dat er op dat moment een Engelse vrouw aanwezig was die zeer goed Frans kon spreken en me dus goed kon helpen om het te vertalen voor de eigenaar van die quadsverhuur. Door diezelfde vrouw ben ik even op een bank gezet en heeft een fles water geregeld voor me. Ondertussen was de ambulance gebeld en kwam er aan en het zou een 5 â 10 minuten duren (nou op zo'n moment lijken die minuten wel uren...). Iets later kwamen ook mijn ouders beneden en iets daarna kwam de ambulance aangereden met sirenes, hier ben ik gauw naartoe gelopen, ingestapt en kon op het bed gaan liggen.
In deze ambulance ben ik door twee brandweermannen (Sapeur Pompier) verzorgt en hebben geprobeerd de wonden een beetje schoon te maken en zo ben ik eerst bij een huisartsenpost in La Clusaz beland voor een heftige pijnstiller. Ondanks de pijn ga je dan toch om je heen kijken en zie je ineens iets wat je wel héél erg bekend voor komt. Jawel een echte onvervalste armsteun die ook in de goedkopere AX'en zit. Ik lag dus in een Citroën en wat betreft de grootte kon dat allen maar een Jumper zijn. zoals je ziet op de foto een echte Jumper en wel een Jumper 4x4 Dangel.
Na de huisartsenpost ben ik doorgebracht naar het ziekenhuis in Annecy waar ze me een infuus hebben gegeven met weer eenpijnstiller en ik vermoed een antibiotica. Niet veel later (al leken het uren) ben ik een röntgenfoto kamer in gebracht om foto's te maken. Hier kwam niet alleen uit naar voren dat me ring- en middelvinger gebroken waren maar ook me wijsvinger en het grote bot in me arm. In Annecy vroegen ze ook naar dingen als wanneer je het laatst gegeten en gedronken hebt. Ik vertelde dus dat ik bijna 2 liter water had gedronken na het ongeluk en ze keek ineens iets minder vrolijk "it's a shame" zei ze nog. Gevraagd waarom dan en het is dus zo dat voor een operatie je maag leeg moet zijn in verband met overgeven (op zich logisch maar we dachten er goed aan te doen). Nadat de foto's bekeken waren ben ik naar de gipskamer gebracht en hebben ze onder me arm gips aangebracht zodat deze nergens meer heen kon en is het ingepakt met verband zodat ik op transport kon naar Thonon-Les-Bains. In Annecy hebben ze niemand die handen restaureert.
Vanuit het ziekenhuis ben ik nu in een ander Frans busje (een Renault Traffic) gehesen en een 80km mogen mee hobbelen naar Thonon-Les-Bains. Hier kwamen we rond een uur of 8 's avonds aan. Was dus nu een uur of 6,5 na dat het gebeurt is, tussen 13:38 en 13:40 moet het gebeurt zijn aldus de laatste foto van mij van die dag die secondes ervoor gemaakt is.
Clinique Lamartine in Thonon-Les-Bains waar ik momenteel lig:
In het ziekenhuis ben ik direct naar kamer 106 gebracht om eerst maar eens de met bloed doordrenkte kleding uit te doen en een beetje te wassen. Hierna heb ik zo'n ziekenhuis pyjama ding aangekregen en nog wat infusen om te wachten op een dokter voor het verder verloop. Rond een uur of 10 zijn mijn ouders weer vertrokken met het idee dat de operatie de volgende morgen zou plaatsvinden.
Tussen een uur of 11 â 12 's avonds moet het nog geweest zijn dat er een zuster in gebrekkig Engels zei dat ik met een half uur gehaald zou worden voor de operatie. Het eerste wat ik dacht was "hoe eerder hoe beter". En jawel een half uur later kwamen ze me halen en werd ik naar een ruimte geleid waar een anesthesist met een zeer vervelend stroom naaldjes begon te graven in mijn arm om mijn zenuwen eerst weer op te wekken en later met een verdoving gelijk in slaap te krijgen. Nog geprobeerd te vragen of m'n ouders gebeld konden worden maar ik kreeg alleen te horen "You speak very good English but I don't understand you". Nadat m'n arm onder narcose was gebracht ben ik de operatie zaal ingebracht en zijn ze begonnen met het schoonmaken van mijn arm. Heel gek idee als je ziet dat je arm wordt schoongemaakt en je voelt niks. Tijdens de operatie heb ik het meeste van de tijd geslapen maar ik kon al niks zien door een doek wat er voor hing tijdens de operatie.
Om tien voor twee zag ik een klok en dat was ook de tijd dat ik de operatiezaal weer uitgereden werd, nadat de anestesist even wat papierwerk had gedaan ben ik naar mijn kamer gebracht en kon ik eindelijk gaan slapen.
's Ochtends een "petit pain" gekregen met boter en aalbessenjam. Deze ging er gelukkig goed in.
Nu een 3 dagen verder is de pijn nog niet veel minder geworden want ik lig 's nachts veel wakker en bel dan voor een nieuwe pijnstiller. Overdags gaat het het gelukkig wel redelijk en voelt het alsof mijn arm "slaapt".
Overdags heb ik gelukkig ook veel steun aan mijn ouders die gemiddeld toch een 6 uur hier aanwezig zijn.
Het eten is gelukkig erg lekker al zit er af en toe wel iets bij wat iets minder is, ik ben bijvoorbeeld geen liefhebber van Franse kaas en die zit er 's middags steeds bij.
Het vooruitzicht is dat ik het eind van aankomende week naar Nederland kom en gelijk een Nederlands ziekenhuis inga voor een tweede operatie.
Zo... heel verhaal geworden als ik het zo zelf terug lees en dat met alleen een rechterhand. Nu merk je ook pas dat met de meest simpele dingen je ook een linker hand nodig hebt ondanks dat ik rechts ben.
wat een verhaal michel!
En wat lijkt met mij ontzettend rot, lig je daar en je kan die doktoren/mensen echt niets vertellen omdat ze je toch niet begrijpen
Kan je wel beetje AXjes spotten vanuit je raam dan, of moeten we allemaal AX fotos naar je opsturen?
Maaruhm, klinkt misschien lullig maar gelukkig dat dat rotsblok niet op je rug oid is gekomen joh.....
En die foto van dat uitzicht is inderdaad erg mooi...
En wat lijkt met mij ontzettend rot, lig je daar en je kan die doktoren/mensen echt niets vertellen omdat ze je toch niet begrijpen
Kan je wel beetje AXjes spotten vanuit je raam dan, of moeten we allemaal AX fotos naar je opsturen?
Maaruhm, klinkt misschien lullig maar gelukkig dat dat rotsblok niet op je rug oid is gekomen joh.....
En die foto van dat uitzicht is inderdaad erg mooi...
=Ceristmo wrote:Zonder Ph.1 geen 2 en 3....De Ph.1 is de moeder aller AX'en. De geboorte. De start. Het begin. En helemaal het einde. De Alfa en de Omega. Je kunt een Ph.2 niet waarderen zonder de Ph.1 een warm hart toe te dragen.
Op de zevende dag rustte God niet. Toen schetste Hij het ontwerp voor de Ph.1 AX (GT).
-
MBa@NL
- Archivaris
- Posts: 5045
- Joined: TueDec13, 2005 12:03:15 AM
- Location: Nieuwerkerk a/d IJssel
- Contact:
Gelukkig spreken de doktoren nog redelijk engels maar de zusters en broeders erg gebrekkig.grietje wrote:En wat lijkt met mij ontzettend rot, lig je daar en je kan die doktoren/mensen echt niets vertellen omdat ze je toch niet begrijpen
Het uitzicht is niet meer als een hoop groene bomen, opzich wel lekker voor de nachtrustgrietje wrote:Kan je wel beetje AXjes spotten vanuit je raam dan, of moeten we allemaal AX fotos naar je opsturen?
Maar foto's opsturen mag altijd Opich niet lullig maar de keiharde (hmmm leuk woord nugrietje wrote:Maaruhm, klinkt misschien lullig maar gelukkig dat dat rotsblok niet op je rug oid is gekomen joh.....
) waarheid, nu heb ik al me onderdelen nog en kan ik lopen en praten oh en typen niet te vergeten Dat was ook de reden dat ik er maar even voor ging zitten... al bleek dat achteraf een foute actie helaasgrietje wrote:En die foto van dat uitzicht is inderdaad erg mooi...
Naar wat ik begrepen heb komt het weer goed maar wordt het een langdurig herstel helaas.raoel wrote:Jeetje Michel, wat 'n verhaal. 'k Lees het net pas, dus veel sterkte met de pijn en de behandeling en ik hoop dat je hand straks weer werkt zoals het hoort..
Hebben ze daar nog iets over gezegd?
Bedankt!raoel wrote:Ook beterschap van Heidi!
Echt iets voor jou dat dat je opvalt.MBa@NL wrote:. Jawel een echte onvervalste armsteun die ook in de goedkopere AX'en zit. Ik lag dus in een Citroën en wat betreft de grootte kon dat allen maar een Jumper zijn. zoals je ziet op de foto een echte Jumper en wel een Jumper 4x4 Dangel.
Sterkte met het herstel
-
MBa@NL
- Archivaris
- Posts: 5045
- Joined: TueDec13, 2005 12:03:15 AM
- Location: Nieuwerkerk a/d IJssel
- Contact:
Op zo'n moment zoek je afleiding en als je dan zoiets ziet is dat gewoon al helemaal super, het zijn de kleine dingen die het leven leuk makenPunaxio wrote:Echt iets voor jou dat dat je opvalt.MBa@NL wrote:. Jawel een echte onvervalste armsteun die ook in de goedkopere AX'en zit. Ik lag dus in een Citroën en wat betreft de grootte kon dat allen maar een Jumper zijn. zoals je ziet op de foto een echte Jumper en wel een Jumper 4x4 Dangel.
Sterkte met het herstel
En bedankt